Grzbiet jest jasnopopielaty z zaznaczoną ciemną pręgą biegnącą od czoła do nasady króciutkiego ogonka, spód zawsze jest jaśniejszy od grzbietu. W naturalnym środowisku chomik ten przybiera w okresie letnim ciemniejsze barwy futerka - grzbiet jest szary a brzuszek biały. Zimą futro bardzo jaśnieje. Trzymany w domu, przez cały rok jest maści szarej.
Naturalne środowisko dżungarków to stepy i tundry Syberii Zachodniej. Tam sobie żyją wesoło na wolności nie zapadając w sen zimowy i wykazując dużą aktywność przez cały rok.
Chomik dżungarski jest bardzo żywym, lecz nerwowy zwierzątkiem, przez co trudniej się oswaja. Za to jest łatwy w hodowli – polecany początkującym. W przeciwieństwie do chomika syryjskiego, chomiki dżungarskie są bardzo przyjazne. Żyją w grupach. Można je trzymać razem, pod warunkiem, że są do siebie przyzwyczajone od wczesnego dzieciństwa, czyli pochodzą z jednego miotu i nigdy nie były rozłączone. Znakiem cechującym grupę jest zapach. Chomiki należące do innej grupy są po prostu zwalczane.
Płodność dżungarków jest stosunkowo wysoka. Samica w ciągu roku rodzi 3 do 7 razy przeciętnie 4 do 7 młodych. Ciąża trwa 21 dni. Chomiki osiągają dojrzałość płciową po upływie 1 - 2 miesięcy.
Chomik dżungarski żyje w niewoli do 3 lat.
